Pozdrowienie

tu żyją

zupełnie inaczej

snują się wysnutymi z pól

sennymi drogami

żeglują spojrzeniami

za bielonymi żaglami

nabierają kubkami pogodę

ze studni słońca

zdejmują z myśli ubrania

mówią nago jak ptaki

wietrzą na drewnianych płotach

długo nie noszony wstyd

podglądają tubylców

gdy ci biorą porę dnia z bługości cienia

studiują łabędzie

mistrzów powrotu

zapisują skrzypienia trzcin

i pochylenia gałęzi

oprowadzają wieczór

brzegiem jeziora

i zbierają do koszyków lśnienia

zapasy

na chwile cienia

pozdrawiam

piórem trawy

letnim atramentem

na w jedną linię

liściu olchy